krzątać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, krzątać sięam się, krzątać sięa się, krzątać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać się żwawo, sprawnie przy jakiejś pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krzątać się przy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
krzątać się — ndk I, krzątać sięam się, krzątać sięasz się, krzątać sięają się, krzątać sięaj się, krzątać sięał się «poruszać się żwawo, energicznie, zajmując się jakąś pracą; zabiegać o coś» Krzątała się gorączkowo po mieszkaniu. Krzątać się przy obiedzie… … Słownik języka polskiego
uwijać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uwijać sięam się, uwijać sięa się, uwijać sięają się {{/stl 8}}– uwinąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, uwijać sięnę się, uwijać sięnie się, uwiń się, uwijać sięnął się, uwijać sięnęli się {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ruszać się – ruszyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozpoczynać drogę, jazdę, marsz itp.; wyruszać, wybierać się, ruszać, wychodzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ruszyć się z miasta, z domu. Ruszać się często do centrum, do Warszawy.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uwijać się — ndk I, uwijać sięam się, uwijać sięasz się, uwijać sięają się, uwijać sięaj się, uwijać sięał się «poruszać się żywo w różnych kierunkach, krzątać się raźno; pośpiesznie coś wykonywać» Uwijać się po kuchni, koło gospodarstwa. Uwijaj się, bo nie… … Słownik języka polskiego
pokręcić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kręcić się, obracać się, jeździć w kółko przez jakiś czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokręcić się na karuzeli. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
krzątanie się — n I rzecz. od krzątać się … Słownik języka polskiego
zwijać — ndk I, zwijaćam, zwijaćasz, zwijaćają, zwijaćaj, zwijaćał, zwijaćany zwinąć dk Vb, zwijaćnę, zwijaćniesz, zwiń, zwijaćnął, zwijaćnęła, zwijaćnęli, zwijaćnięty, zwijaćnąwszy 1. «zmniejszać powierzchnię czegoś rozpostartego lub długość czegoś, np.… … Słownik języka polskiego
ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat … Słownik języka polskiego
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
ruszać — ndk I, ruszaćam, ruszaćasz, ruszaćają, ruszaćaj, ruszaćał, ruszaćany ruszyć dk VIb, ruszaćszę, ruszaćszysz, rusz, ruszaćszył, ruszaćszony 1. «zaczynać się posuwać w jakimś kierunku; zaczynać iść, jechać dokądś; wyruszać» Konie ruszyły kłusem.… … Słownik języka polskiego
